Ontmoet de fotoclub van 2025

Tessa is geboren en getogen in Groningen en kent Noorderzon al van jongs af aan. Dit jaar bekijkt ze haar favoriete festival eens van de andere kant van de lens. Als freelance cultuurmarketeer is ze al veel met fotografie bezig, via de fotoclub hoopt ze haar fotografie ook als hobby levendig te houden. “De lol moet er niet af gaan,” zegt ze met een lach. Haar stijl? Die is nog in ontwikkeling, maar één ding is zeker: kleur en menselijkheid staan centraal. Ze voelt zich het meest in haar element bij concerten en het vastleggen van spontane momenten op evenementen. Toch is het kiezen van de juiste foto nog een uitdaging. “Ik maak vaak véél te veel foto's,” lacht ze. Haar doel? Bewuster klikken en sneller kunnen selecteren. De grootste uitdaging? Uit je comfortzone gaan: “Durven vragen, mensen aanspreken, en gewoon gáán.” Gelukkig vindt ze in de diverse fotogroep veel inspiratie. “Iedereen kijkt anders. Daar leer je ongelofelijk veel van.” 

Robin studeerde kunst en werkt nu met kinderen met een beperking, maar haar hart klopt ook voor fotografie. Tijdens corona begon ze ermee en het liet haar niet meer los. Haar stijl beschrijft ze als absurd, melancholisch en een tikkeltje duister. Ze maakt ongemakkelijke zelfportretten en ontwikkelde vorige week nog film met instantkoffie. Met haar kunstachtergrond kijkt ze anders naar beeld. Ze zoekt het experiment op, voelt zich thuis in analoog, en brengt die zorgvuldige benadering nu mee naar de digitale wereld. “Bij analoog zit de creativiteit in het proces, bij digitaal vooral achteraf. Ik wil ontdekken hoe ik mijn stijl daarin kan ontwikkelen.” (punintended). Op Noorderzon wil ze vooral portretten maken en zoekt ze naar manieren om haar mysterieuze beeldtaal te laten samensmelten met het levendige festival. “Dat contrast is interessant.” Robin kijkt uit naar de samenwerking met de andere fotografen. “Ik denk dat ik iets unieks meebreng in de groep, en ik ben benieuwd wat ik zelf ga leren.” 

Als kunstenaar met een atelier vol schilderijen is beeld Marion niet vreemd en sinds kort zoekt ze haar expressie nu ook in fotografie. Als kunstenaar met een atelier vol schilderijen is beeld haar niet vreemd, maar sinds kort zoekt ze haar expressie ook in fotografie. “Een camera is toch net wat makkelijker mee te nemen dan een ezel en een doek.” Fotografie betekent voor haar vooral: de mens zoals-ie is. Geen gladde Instagramperfectie, maar echte mensen, ongeposeerd. Portretten die wrikken en wroeten. Als introvert vraagt dat dikwijls wat van haar in de rol van fotograaf. “Mensen aanspreken, hun vertrouwen winnen, dat is spannend. Maar het levert ook bijzondere ontmoetingen op.” Marion is wars van vaste stijlen. “Mijn stijl is wat mij op dat moment inspireert en eigenlijk wat er zich op dat moment voor de lens aandient." Momenteel focust ze op portretten van mensen die gewoon lekker zichzelf zijn. Maar wie weet wat ze volgende maand maakt. De fotoclub ziet ze als een speeltuin vol perspectieven. “Iedereen kijkt zo anders. Daar leer je van, en dat inspireert.” 

Rob woont in Haren en staat dit jaar voor het eerst op Noorderzon, letterlijk en figuurlijk. Het festival kwam er nooit van en nu duikt hij er meteen middenin als fotograaf. Vier dagen per week werkt hij als tekenaar/ingenieur, op zijn 'vrije' dag volgt hij een opleiding op de fotovakschool in Apeldoorn. Theorie? Check. Nu is het tijd voor meters maken. Zijn fotografiereis begon met een cursus samen met zijn vriendin en inmiddels is het uitgegroeid tot een serieuze passie. Op Noorderzon wil hij vooral leren hoe je als fotograaf echt contact maakt met mensen. “Techniek leer ik op school, maar hoe je iemand op z’n gemak stelt voor je lens, dat wil ik hier onder de knie krijgen.” Rob omschrijft zijn stijl als de meest commerciële van de groep. “Ik probeer altijd een technisch correcte foto te maken” zegt hij eerlijk. Toch merkt hij hoe inspirerend het is om met mensen te werken die veel kunstzinniger naar beeld kijken. “We kunnen allemaal hetzelfde rondje park lopen, maar we komen met totaal verschillende beelden terug.” Wat hij precies het leukste vindt aan festivalfotografie weet hij nog niet, alles is nog nieuw. Maar hij weet wel dat hij beelden wil maken die iets doen met mensen. Of dat nu een Veluwe-reportage is of een reportage over tattoos: het moet raken. Rob is nog zoekende naar zijn stijl, maar één ding is zeker: Noorderzon is een perfecte plek om die zoektocht voort te zetten. 

Cynthia woont naast het Noorderplantsoen en voelt zich dan ook helemaal thuis op het festival. Als actrice, performer en theaterdocent leeft ze van het podium, maar met fotografie zoekt ze een andere manier om verhalen te vangen. “Ik wil een gevoel vastleggen, een herinnering tastbaar maken." Dat is voor haar de magie van fotografie. Al van jongs af aan wilde ze dingen vastleggen. Eerst met haar Nintendo DS, later met camera's die ze elk jaar voor haar verjaardag vroeg (of ze deze ook kreeg is een ander verhaal!). Fotografie begon als hobby, maar inmiddels begint het te kriebelen, volgens haar vrienden moet ze er iets mee doen. Haar stijl is minimalistisch en nostalgisch, als ze tussen haar fancy gear en minimalistische point en shoots moet kiezen gaat haar voorkeur uit naar het laatste. Haar kracht ligt in het zien, ze ik focust zich meer op het gevoel dat de foto oproept dan dat de foto van uiterst sterke technische kwaliteit moet zijn.In de fotoclub wil ze vooral ontdekken wat haar camera allemaal kan, én wat zij zelf ziet. “Iedereen kijkt zo anders, dat leert je ook milder naar je eigen werk te kijken.” De club voelt voor haar niet als competitie, maar als een plek waar je elkaar optilt. Op Noorderzon zoekt Cynthia naar het ongepolijste. Een artiest die backstage een sigaret opsteekt, of een bezoeker die geraakt is door een voorstelling. “Juist dát imperfecte is wat het festival mooi maakt. Het is die onoverwinnelijke ‘fuck it, morgen moet ik werken maar ik blijf toch nog even’ mentaliteit. Daar wil ik beeld van maken.”