Spring naar inhoud

Save your projects (and perhaps the world) with the iterative method

Antoine Defoort

Gewapend met zijn favoriete smakelijke metaforen buigt Antoine Defoort zich over de complexiteit van het vormgeven van ons dagelijks leven. Het kan rommelig worden, en misschien weet hij niet precies wat hij doet, maar hij heeft wel een methode. En een geweldige pet. 

Entree
€ 16,-
Duur
75 minuten
Taal
Engels
Toegankelijkheid
Bekijk tijden
© Christophe Urbain

Metaforen, brood roosteren en ruimteschepen

Wist je dat je aan het ontwerpen bent, als je ’s ochtends je boterham in de broodrooster stopt? Echt waar. Ontwerpen gaat niet alleen over flashy, oncomfortabele meubels. Iedereen doet het, overal, altijd, vaak zonder het te beseffen. In deze voorstelling, die stiekem verdacht veel weg heeft van een lezing, legt de Franse theatermaker en Noorderzons favoriete Fransman Antoine Defoort de alledaagse magie van ontwerpen bloot. Over wat er gebeurt als je je helemaal in een ontwerpproces stort, maar ook over brood roosteren en ruimteschepen.

Antoine deelt vol enthousiasme zijn liefde voor de iteratieve methode: een werkwijze die tegelijk stokoud én verrassend vernieuwend is. En die enorm effectief blijkt als middel tegen de klassieke valkuilen van het ontwerpproces. Valkuilen als: eindeloos denken zonder te doen, angst voor verandering, en klassieke uitstelgedrag. Goed om te weten: de voorstelling bevat meerdere goeie grappen én misschien wel de knapperigste, smakelijkste metafoor van dit moment: ✨ de metafoor van de inter-cerebrale ruimte ✨. (Wees niet bang, Antoine maakt je helemaal duidelijk wat dat is).

Een theatrale UFO — vol met humor, intelligentie en zelfs poëzie!

Speeldata

De voorverkoop begint op 2 juni om 12.00 uur

Woensdag 20 augustus

Beschikbare tijden

19:30

Donderdag 21 augustus

Beschikbare tijden

19:30

Vrijdag 22 augustus

Beschikbare tijden

19:30

Zaterdag 23 augustus

Beschikbare tijden

18:00
© Christophe Urbain
© Christophe Urbain

Over de artiest

Antoine Defoort werd geboren in 1978. Veel later – nadat hij niet helemaal begreep waarom hij überhaupt aan een studie wiskunde was begonnen – begon hij een eigenzinnige artistieke praktijk. Dat deed hij door kunstacademies te bezoeken, zichzelf programmeren aan te leren, en op te treden in theaters en op festivals – waaronder meermaals Noorderzon. Hij houdt zich bezig met een soort doe-het-zelf-toekomstkunde, waarbij hij ideeën aan elkaar knoopt gewoon om te kijken wat er gebeurt, en voorstellingen maakt in de hoop een zo goed mogelijke fun-to-interesting-ratio te behalen. Metaforen zijn een grote favoriet; hij onderhoudt met hen een band die het best te vergelijken is met die tussen Sneeuwwitje en de bosdiertjes – je weet wel, als ze fluitend de was ophangt en er ineens allemaal vogeltjes en konijntjes komen helpen. Zijn ecologische voetafdruk is naar eigen zeggen beschamend groot, aangezien hij de wereld over is gereisd om zijn projecten te presenteren – van prestigieuze zalen tot duistere kraakpanden, van Seattle tot Cherbourg en van Duinkerke tot Yokohama.